De Familie
e geschiedenis van de familie Arrazola de Oñate start in 1599, wanneer een jonge Juan Alexandro Arrazola de Oñate in het gevolg van de Infante Isabella in de Zuidelijke Nederlanden aankomt. De geschiedenis van de Spaans-Baskische familie Arrazola gaat echter nog enkele eeuwen verder terug: officiële certificering van Spaanse adel uit de 15de eeuw toont een stamboom tot in de 14de eeuw.
Steunend op deze sterke familiegeschiedenis, en met nauwkeurig uitgekiende huwelijken, is het vooral Juans zoon Jean-Jacques die de familie tijdelijk zeer invloedrijk maakt. In het tweede deel van de 17de eeuw is Jean-Jacques privé-secretaris van Aartshertog Leopold-Wilhelm, zijn broer Michel voorzitter van de Rekenkamer, zijn broer Mattheus kanunnik van de Sint-Michiel en Sint-Goedelekathedraal en zijn schoonbroer André secretaris van de Geheime Raad. Ook zijn oudere broer Marc-Albert bouwt vanuit Brugge aan de reputatie van de familie Arrazola de Oñate; hij is bijna twintig jaar schepen en tien jaar burgemeester van het Vrije,. Daarnaast is hij Buitengewoon Spaans Gezant in London en wordt hij door Koning Karel II geroemd en een persoonlijke vriend genoemd.
et is in die periode dat men de naam Arrazola vaak verfranst door toevoeging van de familie’s origine: Oñate (thans Oñati). De familie maakt dankbaar gebruik van die origine. De Graaf van Oñate was enkele decennia voorheen namelijk een bekend en invloedrijk politiek figuur in Spanje en Engeland. De reden waarom de familie haar naam vervolgens vaak afkort tot d’Ognate is dus snel te raden. Zelfs enkele eeuwen later maken geschiedkundige werken soms nog de fout beide families als één te bestempelen.
Deze politiek heeft duidelijk gewerkt. Alle generaties van de Zuid-Nederlandse familie verbinden zich, tot aan de val van het Ancien Régime, met andere invloedrijke families. De lijst laat zich lezen als een verzameling bekende binnen- en buitenlandse geslachten: van den Berghe de Limminghe, della Faille, de Cordes, Roper, Le Bailly de Tilleghem, de Vicq de Cumptich, del Marmol, de Fierlant, de Succa, de Lardinois de Ville, de Caumont de La Force, de Bosc du Bouchet, von Wydenbruck-Loë, …
en uitgekiende huwelijksstrategie leidt niet alleen tot het verkrijgen van aanzien, maar ook tot een lappendeken van grondgebieden. Doorheen de 16de, 17de en 18de eeuw vindt men een Arrazola de Oñate als Heer of Vrouw van Gomont, (Op)Hombeek, Tyberchamps, Ten Torre, Monswalle, Zuydcote, Meldert, Libertange en Binderveld.
Ook op andere vlakken bevestigt de familie zich als een echt Zuid-Nederlands edel geslacht. Ongeveer 30% van de familie legt zijn of haar religieuze geloften af, en meer dan 40% van de mannelijke Arrazola’s oefent minstens één publieke functie uit.
anneer Napoleon deze contreien binnenvalt, neemt de adellijke status van de familie, zoals van alle andere, kortstondig een einde. Maar nadat Napoleon verslagen is, komt het adellijke voortbestaan van de familie evenwel nog meer in gevaar.
Koning Willem I van het nieuwe Verenigd Koninkrijk der Nederlanden wil zo snel mogelijk de basis van zijn macht in het Zuiden verstevigen. Het erkennen en inlijven van notabelen in de adel is daarvoor hét middel bij uitstek gezien de marginale kost voor de schatkist. In 1816 ontvangt ook Jean Népomucène Arrazola de Oñate de Meldert een nieuwe adelsbrief. Hijzelf en zijn nakomelingen zullen voortaan als baron of barones aangesproken dienen te worden.
Jean Népomucène was slechts de jongste telg uit de zesde Zuid-Nederlandse generatie, normaliter geen erg sterke positie om een titel te verkrijgen. Het is dan ook zijn oudere broer, Charles-Antoine, die in 1816 aanvankelijk de baronstitel zou krijgen. Echter, deze komt midden de procedure te overlijden. Hoewel Charles-Antoine een rijk, nog bloeiend, nageslacht had met zijn nicht Reine van den Berghe de Limminghe komt zijn jongere broer genealogisch hoger in rang dan zijn kinderen.
